Chrzest

Znaczenie i łaska sakramentu chrztu ukazują się jasno w obrzędach jego celebracji.

Uczestnicząc w nich z uwagą, śledząc czynności i słowa tej celebracji, wierni są wprowadzani
w całe bogactwo tego, co ten sakrament oznacza i co urzeczywistnia w każdym neoficie (KKK 1234).

Sakrament chrztu jako pierwszy z sakramentów wtajemniczenia
Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu
i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni
w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania:
„Chrzest jest sakramentem odrodzenia przez wodę i w słowie”.
Jest nazywany chrztem ze względu na główny obrzęd, przez który jest wypełniany:
chrzcić (gr. baptizein) oznacza: „zanurzyć,”, „zanurzenie” w wodzie jest symbolem
pogrzebania katechumena w śmierci Chrystusa, z której powstaje przez zmartwychwstanie
z Nim jako „nowe stworzenie” (Ga 6,15).
Sakrament jest nazywany „obmyciem odradzającym i odnawiającym w Duchu Św.” (Tt 3, 5), 
ponieważ urzeczywistnia narodzenie z wody i z Ducha, bez którego nikt „nie może wejść do Królestwa Bożego” (J 3, 5).
 
„Obmycie to nazywane jest oświeceniem, ponieważ ci, którzy otrzymują pouczenie (katechetyczne), zostają oświeceni
w duchu…” Ochrzczony, otrzymawszy w chrzcie Słowo, „światłość prawdziwą, która oświeca każdego człowieka” (J 1, 9),
„po oświeceniu” (Hbr 10, 32) staje się „synem światłości” (1 Tes 5, 5) i samą „światłością” (Ef 5, 8):

Chrzest jest najpiękniejszym i najwspanialszym darem Boga… Nazywamy go darem, łaską, namaszczeniem, oświeceniem,
szatą niezniszczalności, obmyciem odradzającym, pieczęcią i wszystkim, co może być najcenniejsze. Darem – bo jest udzielany tym, którzy nic nie przynoszą; łaską – ponieważ jest dawany nawet tym, którzy zawinili; chrztem – ponieważ grzech zostaje pogrzebany w wodzie; namaszczeniem – ponieważ jest święty i królewski (a królów się namaszcza);
oświeceniem – bo jest jaśniejącym światłem; szatą – ponieważ zakrywa nasz wstyd; obmyciem – ponieważ oczyszcza;
pieczęcią – ponieważ strzeże nas i jest znakiem panowania Boga.

Czysta darmowość łaski zbawienia jest szczególnie widoczna przy chrzcie dzieci. Gdyby Kościół i rodzice nie dopuszczali dziecka d
o chrztu zaraz po urodzeniu, pozbawialiby je bezcennej łaski stania się dzieckiem Bożym.
Rodzice chrześcijańscy powinni uznać, że taka praktyka odpowiada także ich roli opiekunów życia,
powierzonej im przez Boga.

Praktyka chrztu dzieci od niepamiętnych czasów należy do tradycji Kościoła; wyraźne jej świadectwa pochodzą z II wieku. Jest jednak bardzo możliwe, że od początku przepowiadania apostolskiego, gdy całe „domy” przyjmowały chrzest, chrzczono także dzieci.

Chrzest jest sakramentem wiary. Wiara jednak potrzebuje wspólnoty wierzących. Każdy wierny może wierzyć jedynie w wierze Kościoła. Wiara wymagana do chrztu nie jest wiarą doskonałą i dojrzałą, ale zaczątkiem, który ma się rozwijać. Gdy katechumeni lub rodzice chrzestni słyszą skierowane do siebie pytanie: „O co prosicie Kościół Boży?”,
odpowiadają: „O wiarę!”

U wszystkich ochrzczonych, dzieci i dorosłych, po chrzcie wiara powinna wzrastać. Dlatego co roku podczas Wigilii Paschalnej Kościół celebruje odnowienie przyrzeczeń chrztu. Przygotowanie do chrztu stawia człowieka jedynie na progu nowego życia.
Chrzest jest źródłem nowego życia w Chrystusie; z niego wypływa całe życie chrześcijańskie.

Aby mogła rozwijać się łaska chrztu, potrzebna jest pomoc rodziców. Na tym polega także rola rodziców chrzestnych, którzy powinni być głęboko wierzący, a także zdolni i gotowi służyć pomocą nowo ochrzczonemu, zarówno dziecku, jak dorosłemu, na drodze życia chrześcijańskiego. Ich misja jest prawdziwą funkcją eklezjalną. Cała wspólnota eklezjalna ponosi częściowo odpowiedzialność
za rozwój i zachowywanie łaski otrzymanej na chrzcie.

Widzialne elementy sakramentalnego obrzędu chrztu oznaczają różne jego skutki. Zanurzenie w wodzie mówi o symbolice śmierci
i oczyszczenia, a także o odrodzeniu i odnowieniu.
Dwoma najważniejszymi skutkami chrztu są oczyszczenie z grzechów i nowe narodzenie w Duchu Świętym.

Chrzest odpuszcza wszystkie grzechy, grzech pierworodny i wszystkie grzechy osobiste, a także wszelkie kary za grzech.
W tych, którzy zostali odrodzeni, nie pozostaje więc nic, co mogłoby przeszkodzić im w wejściu do Królestwa Bożego, ani grzech Adama, ani grzech osobisty, ani skutki grzechu, wśród których najcięższym jest oddzielenie od Boga.

W ochrzczonym pozostają jednak pewne doczesne konsekwencje grzechu, takie jak cierpienie, choroba, śmierć czy nieodłączne
od życia ułomności, takie jak słabości charakteru, a także skłonność do grzechu,
którą Tradycja nazywa pożądliwością lub metaforycznie „zarzewiem grzechu”.
„Pożądliwość jest nam pozostawiona dla walki, nie może ona szkodzić tym, którzy nie dają jej przyzwolenia i mężnie opierają się jej z pomocą łaski Jezusa Chrystusa.
Właśnie dzięki temu <<każdy otrzyma nagrodę, kto będzie należycie walczył>> (2 Tm 2,5).
Najświętsza Trójca daje ochrzczonemu łaskę uświęcającą, łaskę usprawiedliwienia, która:
 – uzdalnia go do wiary w Boga, do pokładania w Nim nadziei i miłowania Go przez cnoty teologalne;
 – daje mu zdolność życia i działania pod natchnieniem Ducha Świętego pośrednictwem Jego darów;
 – pozwala mu wzrastać w dobru przez cnoty moralne.
 W ten sposób cały organizm życia nadprzyrodzonego chrześcijanina zakorzenia się w chrzcie świętym.

Chrzest czyni nas członkami Ciała Chrystusa: „Jesteście nawzajem dla siebie członkami” (Ef 4, 25).
Chrzest włącza w Kościół. Ze źródeł chrzcielnych rodzi się jedyny Lud Boży Nowego Przymierza, który przekracza wszystkie
naturalne lub ludzkie granice narodów, kultur, ras i płci: „Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni,
aby stanowić jedno Ciało” (1 Kor 12,13).

Stając się członkiem Kościoła, ochrzczony „nie należy już do samego siebie” (1 Kor 6,19), ale do Tego, który za nas umarł
i zmartwychwstał. Od tej chwili jest powołany, by poddał się innym i służył im we wspólnocie Kościoła, by był „posłuszny
i uległy” (Hbr 13,17) przełożonym w Kościele, by ich uznawał z szacunkiem i miłością.
Z chrztu wynikają odpowiedzialność i obowiązki. Ochrzczony posiada równocześnie prawa w Kościele;
ma prawo do przyjmowania sakramentów, do karmienia się słowem Bożym i korzystania z innych pomocy duchowych Kościoła.

Ochrzczeni, „odrodzeni (przez chrzest) jako synowie Boży, zobowiązani są do wyznawania przed ludźmi wiary, którą otrzymali od Boga
za pośrednictwem Kościoła” i uczestniczenia w apostolskiej i misyjnej działalności Ludu Bożego.

Ochrzczony, wszczepiony w Chrystusa przez chrzest, upodabnia się do Niego. Chrzest opieczętowuje chrześcijanina niezatartym duchowym znamieniem (charakterem) jego przynależności do Chrystusa. Znamienia tego nie wymazuje żaden grzech, chociaż z powodu grzechu chrzest może nie przynosić owoców zbawienia. Sakramentu chrztu udziela się jeden raz; nie może on być powtórzony.

Wierni wszczepieni w Kościół przez chrzest otrzymali charakter sakramentalny, który konsekruje ich do uczestniczenia
w chrześcijańskim kulcie religijnym. Pieczęć chrzcielna uzdalnia i włącza chrześcijan do służenia Bogu przez żywy udział
w świętej liturgii Kościoła i wypełniania ich kapłaństwa na mocy chrztu przez świadectwo świętego życia i skutecznej miłości.

„Pieczęć Pana” (Dominicus character) jest pieczęcią, którą naznaczył nas Duch Święty „na dzień odkupienia” (Ef 4, 30).
„Istotnie, chrzest jest pieczęcią życia wiecznego”. Wierny, który „zachowa pieczęć” do końca, to znaczy pozostanie wierny
obietnicom chrztu, będzie mógł odejść „ze znakiem wiary”, w wierze otrzymanej na chrzcie, w oczekiwaniu na uszczęśliwiające widzenie Boga, które jest wypełnieniem wiary, i w nadziei zmartwychwstania.

Przed narodzeniem

– wybór imienia dla dziecka i nagląca potrzeba świętych patronów

Rodzice, chrzestni i proboszcz powinni troszczyć się, by nie nadawać imienia obcego duchowi chrześcijańskiemu

(kan. 855 KPK).

Imię ma wielkie znaczenie w życiu człowieka, stąd troska Kościoła o „ducha chrześcijańskiego”.

Nowoochrzczony ma mieć świętego patrona, za pośrednictwem którego będzie się zwracał do Boga.

 

EP w Instrukcji duszpasterskiej o udzielaniu sakramentu chrztu świętego dzieciom:

„Duszpasterze powinni zachęcać wiernych, by swoim dzieciom nadawali imiona katolickie”.

(Praktykuje się, że jeśli tzw. pierwsze imię nie jest katolickie, dodaje się drugie, w duchu chrześcijańskim.

Najodpowiedniejsze będzie imię świętego lub błogosławionego, który może zapewnić ochrzczonemu

opiekę duchową oraz być dla niego wzorem życia).

 

Wymagania dotyczące chrzestnych (Kodeks Prawa Kanonicznego)

i uwagi duszpasterskie dotyczące sakramentu chrztu świętego:

a) dzieci winny być chrzczone w parafii zamieszkania rodziców,

b) rodzice winni wybrać dla swego dziecka rodziców chrzestnych, którzy będą wspomagać rodziców naturalnych

lub opiekunów prawnych w katolickim wychowaniu dziecka. To zadanie może spełniać tylko ojciec chrzestny

albo tylko matka chrzestna.

Nie może natomiast być dwóch ojców chrzestnych lub dwóch matek chrzestnych.

Kan. 873 KPK mówi wyraźnie: „Należy wybrać jednego tylko chrzestnego lub chrzestną, albo dwoje chrzestnych”.

„Dwoje”, a nie dwóch czy dwie.

c) „chrzestni winni mieć ukończone 16 lat, przyjęli już sakrament Najświętszej Eucharystii, prowadzą życie zgodne

z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką mają pełnić oraz przyjęli sakrament” Kan. 874

Rodzicami chrzestnymi nie mogą być osoby żyjące w małżeńskich sytuacjach nieregularnych

(Enc Familiaris Consortio w nr 79-82 wymienia tutaj tzw. „małżeństwo na próbę”, wolne związki

i katolików złączonych tylko ślubem cywilnym) oraz młodzież szkolna, która nie uczestniczy w katechizacji.

Rodzice naturalni, o ile nie mają przeszkód, a rodzice chrzestni zawsze powinni w czasie obrzędu chrztu świętego

przystąpić do Komunii świętej.

d) katolicy, którzy nie spełniają warunków wymaganych do pełnienia funkcji rodzica chrzestnego

nie mogą też pełnić funkcji świadka chrztu.

Zgodnie z Kan. 874 §2 KPK funkcja świadka chrztu zarezerwowana jest dla osób ochrzczonych, 

należących do niekatolickich wspólnot eklezjalnych, które nie mogą być chrzestnymi.

Dyrektorium Ekumeniczne w nr 98a zaznacza, że „opierając się na chrzcie wspólnym, jak też ze względu

na więzy rodzinne lub przyjacielskie, osoba ochrzczona, która przynależy do innej wspólnoty eklezjalnej,

może być dopuszczona jako świadek chrztu, ale tylko razem z chrzestnym katolickim”.

Warunkiem jest więc już wyznaczony chrzestny katolik lub chrzestna katoliczka.

W parafialnej księdze ochrzczonych w rubryce ojciec chrzestny lub matka chrzestna w takiej sytuacji przekreśla się

słowo „chrzestny” – „chrzestna” i wpisuje się słowo „świadek”.

Wyjątkiem od powyższej zasady są osoby należące do Kościoła prawosławnego. Ze względu na ścisłą komunię

istniejącą między Kościołem katolickim i Kościołami prawosławnymi, dla słusznej przyczyny wolno dopuścić

wiernego prawosławnego do pełnienia roli chrzestnego obok chrzestnego katolickiego (lub matki chrzestnej

katolickiej) w chrzcie dziecka lub dorosłego katolika, pod warunkiem jednak wystarczającego zapewnienia edukacji

ochrzczonego oraz wiedzy o tym, że dany chrzestny nadaje się do tej roli (por. Dyrektorium Ekumeniczne, nr 98b).

Wizualizacja naszego kościoła

Biuro parafialne

Dokładne dni i godziny otwarcia biura parafialnego zamieszczone są zawsze na początku ogłoszeń w zakładce Aktualności / Ogłoszenia
W sprawach nagłych proszę o kontakt telefoniczny / smsowy (tel. 665 381 212)
Z pamięcią - ks. Tomasz Ibsz

Spowiedź święta

Poniedziałek - Sobota:30 minut przed Mszą św.
okres kolędowy 30 minut przed ranną Mszą św.

Nabożeństwa

Msze święte
niedzielne:
sobota18:00
lipiec-sierpień 19:00
niedziela9:00 (dla dorosłych)
11:00 (dla dzieci)
18:00 (wieczorna)
lipiec-sierpień 20:30
w dni powszednie:18:00
lipiec-sierpień 19:00
Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy (za wyjątkiem maja i października)
Informacja wOgłoszeniach
Nabożeństwa różańcowe (październik)
Informacja wOgłoszeniach
Godzinki o Niepokalanym Poczęciu NMP (za wyjątkiem maja i października)
niedziela:8:30
Adoracja Najświętszego Sakramentu
każdy czwartek
Informacja wOgłoszeniach
I sobota miesiąca
od maja do października (2022)
Informacja wOgłoszeniach
Katecheza dla kandydatów do sakramentu bierzmowania
Informacja wOgłoszeniach
Katecheza dla rodziców i chrzestnych przed urodzeniem/chrztem św. dziecka
Informacja wOgłoszeniach
„Przystań” - katecheza dla dzieci i rodziców przed I Komunią świętą
Informacja wOgłoszeniach

Facebook